Krystian Połomski, Fundacja Wspomagania Wsi.
Największy sukces w działalności społecznej na obszarach wiejskich w roku 2021
Najważniejsze było „odmrożenie” działań po pandemii, podjęcie na nowo aktywności przez organizacje, a także „policzenie się”, czyli sprawdzenie ile nas zostało, kogo ubyło i czy jacyś nowi dołączają.
W wielu przypadkach sukcesem było zrobienie czegokolwiek, ale razem, tak jak dawniej. Przecież już bywało tak, że wydarzenia planowane z wielotygodniowym wyprzedzeniem trzeba było odwoływać z dnia na dzień. Jednak takich sytuacji było w 2021 r. zdecydowanie mniej.
Zaczęliśmy zwracać większą uwagę na zdrowie i też bardziej troszczyć się o siebie i o osoby z którymi działamy i współpracujemy. Coraz głośniej i otwarcie mówimy o wypaleniu w organizacjach, o potrzebie dbania o siebie. Wracamy do myślenia, że siłą organizacji są ludzie, bo to osoby z krwi i kości wprowadzają zmiany, a nie jakieś bezduszne cyborgi, których baterie są wiecznie naładowane.
Do organizacji powrócił też duch spontaniczności, który zdaje się, że ostatnimi czasy był trochę mniej obecny, bo jakby przytłumiony przez wymogi zewnętrznych konkursów. W związku z tym, że nasze plany i harmonogramy mogły z dnia na dzień „wziąć w łeb”, to robiliśmy mniej, uważniej stawialiśmy kroki i cieszyliśmy się z tych momentów, w których mimo wszystko różne rzeczy nam się udawały.
Największy kryzys w działalności społecznej na obszarach wiejskich w roku 2021
Kryzysów było wiele, ale jednak największe dotyczyły śmierci wielu bliskich nam osób, z którymi działaliśmy i współpracowaliśmy. Śmierć dotknęła osoby, których nie da się w żaden sposób zastąpić. W przypadku liderów organizacji trudno ich znaleźć z dnia na dzień, zastąpić, potrzeba jest wielu lat, aby pojawili się nowi. Inni tymczasowo „zawiesili aktywność”, bo nie dawali rady łączyć życia w pandemii z wychowywaniem dzieci, pracą zarobkową i prowadzeniem działalności społecznej w warunkach dużego zagrożenia dla zdrowia i życia. Ale cały czas jest nadzieja, że wrócą.
Największe wyzwania dla organizacji społecznych w roku 2022
Ważnym wyzwaniem jest szukanie nowych osób do działania, otwieranie się organizacji na innych i też wyciągania ręki do tych, z którymi jakoś nam ostatnio nie było po drodze. Nie dajmy się skłócić, działajmy razem.
W wielu organizacjach brakuje liderów i trwają poszukiwania nowych osób. Niektórzy załamują ręce i martwią się, że trudno ich znaleźć. To może pozwólmy nowym osobom, młodym zorganizować daną imprezę po swojemu, bo kiedy i jak mają się tego nauczyć, jak nie poprzez działanie. Oddajmy im organizację wydarzeń i związane z nimi wzloty i upadki. Twórzmy warunki, w których nowe osoby mogą się wykazać. To będzie z wielką korzyścią dla naszych wspólnot.
Na horyzoncie już od dawana jawi się widmo ocieplenia klimatu. To jest jeden z najważniejszych i najpilniejszych problemów do rozwiązania zarówno przez światowe rządy, ale też na poziomie gmin i sołectw. Coraz częściej będziemy musieli radzić sobie z kryzysami wywoływanymi przez susze, wichury, powodzie i inne konsekwencje zmian klimatu. Trzeba się do tego przygotowywać i nastawić swoje wewnętrzne radary na te treści, aby lepiej sobie z nimi w przyszłości poradzić.
Dużym wyzwaniem jest odpowiedź na pytanie, co robić po pandemii, jak sobie ułożyć relacje z otoczeniem oraz najbliższymi osobami, z którymi działamy. Można zamknąć oczy i próbować udawać, że w naszych organizacjach nic się nie stało i działać, tak jak do tej pory, ale chyba to już się nie da. Wiele organizacji stoi przed dylematem, czy zamknąć działalność, czy też kontynuować. W wielu organizacjach brakuje liderów i trwają poszukiwania nowych osób. A jeszcze inni szukają nowych obszarów do działania. Rok 2022 powinien być rokiem wyciągania dłoni do osób z którymi kiedyś działaliśmy, a które jakoś od nas oddaliły się.
