Świetlica wiejska – moje wymarzone miejsce pracy, odpoczynku i nauki
Los świetlic wiejskich: przeszła funkcja i potrzeby współczesne
Prawie w każdej wsi jest bądź była kiedyś świetlica wiejska. Domy ludowe na wsi znane były przed II wojną światową. Budynki drewniane, murowane, czasem budowane od razu na potrzeby świetlicy, niekiedy adoptowane stare budynki szkół – posiadają zwykle dużą salę spotkań oraz zaplecze kuchenne, niekiedy także kilka mniejszych pomieszczeń. Są i duże i małe, zależnie od możliwości i okoliczności, w jakich budowali ją sami mieszkańcy. Stoją zazwyczaj w środku wsi. Bardzo często stanowią też ciekawy i unikalny zabytek architektury wiejskiej, kryjącej w sobie historię kilku pokoleń i regionalny charakter budownictwa.
Niestety, stan techniczny wielu z nich jest opłakany. Stan duchowy – również.
W świetlicach wiejskich odbywają się od czasu do czasu zabawy wiejskie, wesela, spotkania ochotniczych straży pożarnych, przed-wyborcze, i Zebrania Wiejskie. To minimalny, choć często spotykany program życia niejednej polskiej świetlicy wiejskiej. W okresach między tymi wydarzeniami wstawia się na przykład do dużej sali stół do gry w tenisa stołowego, aby chętni mogli sobie pograć. Od czasu do czasu zapala się więc w budynku światło, ale na ogół świeci on niestety …pustką.
Swój renesans przeżywały w okresie PRL-u. W latach 60-tych były jedynym miejscem na wsi, do którego wstawiano pierwsze odbiorniki telewizyjne i tam mieszkańcy wspólnie oglądali telewizję. Prawie każde wesele na wsi organizowane było właśnie w świetlicy. Tutaj też swoje spotkania miały Koła Gospodyń Wiejskich.
Dziś, świetlice straciły jakby swój cel. Może dlatego, że ludzie rzadziej się ze sobą spotykają, rzadziej organizują sobie wspólne zabawy i wspólne życie kulturalne. Zdobycze techniki weszły do domów: oglądamy w pojedynkę programy telewizyjne, czy filmy na DVD. Zindywidualizowaliśmy sobie życie towarzyskie i odbiór kultury, w czym niezwykle pomogły nam nowoczesne technologie komunikacyjne: Internet z portalami społecznościowymi na czele, komputer, komórka itd. Życie społeczno – kulturalne próbuje kontynuować na wsiach szkoła, która jest często jedynym i ostatnim centrum kulturalnym na wsi – o ile sama ocalała. A dla burmistrzów i wójtów – nie da się tego ukryć – budynek świetlicowy to kolejny problem w budżecie gminy – bo wiele świetlic wymaga porządnego remontu (doprowadzenie wody, odprowadzenie ścieków, sanitariaty, zaplecze kuchenne, wymiana stolarki okiennej, pokryć dachowych, itd.). A jeśli nie ma pomysłu, co w tej świetlicy ma się dziać, do czego ma służyć w sposób trwały i codzienny, to i o uzasadnienie remontu, i pieniędzy gminnych – trudniej.
Świetlice to placówki kulturalno-oświatowe. Podlegają bezpośrednio pod Miejsko-Gminne lub Gminne Domy tzw. GOK-i /Ośrodki Kultury. Dyrektorzy tych placówek nadzorują działalność świetlic. Dom Kultury finansuje prąd, gaz, sprzęt świetlicowy z budżetów gminnych. Każda świetlica ma swojego świetlicowego, którego zatrudnia Dom Kultury/gmina. Świetlicowy odpowiada za stan techniczny budynku, obejście i mienie. Za swoją pracę otrzymuje niewielkie wynagrodzenie.
Jeśli GOK ma pomysł i program działania dla podległych mu świetlic wiejskich, to z pewnością znajduje pieniądze i sposób na to, by w świetlicach toczyło się życie społeczno-kulturalne wsi. Mamy w Polsce pozytywne tego przykłady. Niekiedy sam Gminny Ośrodek Kultury ma pomysł na aktywność wiejskich świetlic i promuje tę aktywność. Przykład planu zajęć świetlicy w Czartołominie Chojnickiego Domu Kultury.
Zresztą pieniądze stanowią tu drugorzędny problem. W dzisiejszych czasach można znaleźć pieniądze zarówno na wyremontowanie świetlicy, jak i opłacenie pracy instruktorów, prowadzących zajęcia, kupno materiałów dydaktycznych i wyposażenie sal, zwłaszcza, jeśli dotyczy to małych miejscowości.
Problem, który wysuwa się na pierwszy plan to – brak zapotrzebowania na różnego rodzaju usługi, które świetlica mogłaby pełnić, brak pomysłu i pewnego rodzaju stymulacji do działań, które mogą uczynić ze świetlicy najwspanialsze miejsce do pracy, edukacji i wypoczynku. Tych pomysłów brakuje często zarówno ze strony gminy, która de facto finansuje utrzymanie świetlic „przy życiu”, jak i GOK-ów, samych świetlicowych, sołtysów, a kończąc na mieszkańcach wsi.
Zadania pracownika świetlicowego
Podobnie jak w przypadku sołtysa – pracownik świetlicowy powinien być z krwi i kości społecznikiem, zapaleńcem, pomysłodawcą, inicjatorem zmian. Bardzo wiele zależy od jego aktywności i pomysłów. Dobrze, jeśli ma wsparcie w sołtysie, radzie sołeckiej i własnym dyrektorze Domu Kultury. Do podstawowych zadań pracownika świetlicowego należy:
Niektóre zadania administracyjne:
- dbanie o powierzone mienie,
- utrzymywanie obiektu w czystości,
- ogrzewanie budynku zimą,
- wykonywanie prac porządkowych w budynku i wokół;
Wybrane zadania programowe:
- współpraca z sołtysem w zakresie prac wykonywanych na rzecz sołectwa,
- organizowanie czasu wolnego dzieciom i młodzieży,
- rozwijanie uzdolnień mieszkańców przez tworzenie kółek zainteresowań,
- organizowanie spotkań z członkami Miejsko-Gminnej Komisji ds Profilaktyki i Rozwoju Problemów Alkoholowych,
- informowanie o wydarzeniach kulturalnych w gminie i zachęcanie mieszkańców sołectwa do wzięcia w nich czynnego udziału,
- przygotowywanie programu świetlicowego do zatwierdzenia przez Dyrektora Gminnego Ośrodka Kultury i jego realizacja.
To ostatnie z wymienionych zadań stanowi pole do popisu dla pracownika świetlicy. Można go wypełniać na tysiąc sposobów. Wspaniale, jeśli nasi pracownicy świetlicowi nie ograniczają się jedynie do zadań administracyjnych, lecz widzą w przygotowywaniu i realizacji programu pracy świetlicy szansę własnego rozwoju i źródło osobistej satysfakcji.
Jak może wyglądać współczesna świetlica – wizja
Zacznę od przedstawienia ról, jakie może pełnić świetlica i jej świetlicowy, sprawy remontowo-finansowe zostawiając na koniec, gdyż one stanowią jedynie uzupełnienie wizji tej placówki i jej pracowników, i w takiej kolejności powinniśmy podchodzić do rewitalizacji wiejskich świetlic.
Najogólniej ujmując, świetlica może pełnić współcześnie 3 funkcje: społeczno-kulturalną, edukacyjną i gospodarczą. I im więcej tych funkcji może pełnić jednocześnie, tym łatwiej ekonomicznie uzasadnić jej byt, znaleźć fundusze na jej remont i rozwój oraz zatrudnienie pracownika w pełnym wymiarze godzin, a nawet – więcej niż jednego pracownika.
Świetlica jako miejsce wypoczynku i życia społeczno-kulturalnego wsi
Na pierwszym miejscu postawiłabym tradycyjną rolę świetlicy jako miejsca, gdzie mogą – bo mają do tego warunki lokalowe i sprzętowe – spotykać się wszyscy mieszkańcy wsi, gdzie miejsce mogą znaleźć aktywne grupy społeczności lokalnej – koła gospodyń wiejskich, ochotnicze straże pożarne, rady sołeckie, zespoły ludowe i tam organizować życie społeczne wioski. To świetlica wiejska jest dobrym miejscem na zorganizowanie wspólnej Wigilii, obchodów Dnia Matki, Dnia Babci, zabawy sylwestrowej, a wreszcie zorganizowania przyjęcia rodzinnego dla większej liczby osób. To świetlica – a nie przystanek autobusowy, i nie bar i nie schodki lokalnego sklepu – powinna być miejscem spotkań młodzieży. Tu powinni znaleźć przytulne miejsce do wspólnych zabaw, po szkole.
Świetlica ze względu na swoją dostępność może być naturalnym miejscem aktywności różnorodnych grup zainteresowań, pasjonatów. Nie szkoła, która działa w określonych godzinach i czasem jest oddalona od mieszkańców, ale świetlica, która jest blisko miejsca zamieszkania członków wspólnoty wiejskiej i otwarta być może wedle zapotrzebowania i aktywności danych mieszkańców. Klucz do zamka świetlicy jest zawsze na miejscu tzn. we wsi, a świetlica jest naturalną przestrzenią aktywności obywatelskiej. Mogą w niej znaleźć miejsce aktywne grupy mieszkańców i stowarzyszenia lokalne: koła gospodyń wiejskich, ochotnicze straże pożarne, lokalne stowarzyszenie, lokalne zespoły wokalne, instrumentalne itd.
Świetlica wiejska w Podolu na Podkarpaciu (wieś po-pegerowska, 20 km od Mielca, 1107 mieszkańców, z tego 249 to dzieci i młodzież) pełni rolę miejsca spotkań, zebrań Koła Gospodyń Wiejskich, Straży Pożarnej, Klubu Sportowego oraz Zebrań Wiejskich. Pracownik świetlicy udostępnia dzieciom gry i zabawy, prowadzi głośne czytanie bajek, organizuje pomoc w odrabianiu lekcji i zajęcia z komputerem oraz okolicznościowe spotkania takie jak: Święconka Wielkanocna, Dzień Matki, Dzień Dziecka. Organizuje także wspólne oglądanie rozgrywek piłki nożnej w telewizji. Świetlica gości grupę teatralną z sąsiedniej wsi. Zajęcia dla dzieci organizowane są 4 razy w tygodniu. Wszystkie te działania złożyły się na program, który opracowała Rada Sołecka wsi i złożyła w formie wniosku o dotację do konkursu, realizowanego dawniej przez Fundację Wspomagania Wsi. Oferta programowa świetlicy została uzupełniona o prace modernizujące budynek, dzięki czemu dokonano wymiany podłogi, uzupełniono wyposażenie meblowe oraz sprzęt i gry edukacyjne.
Tę rolę świetlicy w zasadzie najłatwiej wypełnić, o ile mamy we wsi aktywnych społeczników, strażaków, sołtysów, członków koła gospodyń wiejskich, członków zespołu ludowego, stowarzyszenia itd. Trzeba zadbać jedynie o odpowiednie warunki lokalowe i wyposażenie. Jeśli pomyślimy o naszej świetlicy jako o przyjaznej przestrzeni dla aktywnych grup z naszej miejscowości i spróbujemy tę przestrzeń jak najbardziej przystosować do różnych potrzeb tych grup – sprzęt, umeblowanie, aranżacja wnętrza, zaplecze kuchenne z wyposażeniem, itd., to świetlica będzie uzasadniać swój byt i będzie można znaleźć fundusze na wyremontowanie budynku oraz jego wyposażenie pod kątem potrzeb tych różnych grup społeczności.
Ale świetlica wiejska, choć powinna być przygotowana do tej roli, nie powinna ograniczać swojej racji bytu tylko do niej. Chociażby z ekonomicznego punktu widzenia jest to działanie na krótką metę, bo prędzej czy później może zabraknąć naturalnej aktywności wśród mieszkańców. Wówczas świetlica będzie pięknym, przygotowanym miejscem, ale znów pustym.
To świetlica, a raczej pracownik świetlicy powinien sam inicjować działania i proponować taką ofertę działań, która przyciągnie mieszkańców, a wraz z nimi nowe potrzeby, nowe pomysły, nowe zewnętrzne fundusze i nowe inwestycje. Dobre szkolenia animujące taką aktywność wśród pracowników świetlicowych i dostarczające im konkretnych wskazówek do pracy – mogą zdziałać wiele dobrego w tym względzie.
Świetlica jako miejsce edukacji
W świetlicy wiejskiej w Suchej Woli, którą wzięło pod opiekę Stowarzyszenie Rozwoju Ziemi Oleszyckiej zaplanowano zajęcia na każdy dzień tygodnia. Osoby starsze korzystają z zajęć komputerowych, dzieci rozwijają zainteresowania informatyczne i artystyczne – nauka szycia, haftowania, rzeźbienia, gotowania. Od poniedziałku do soboty, co tydzień lub co dwa tygodnie odbywają się zajęcia kółka młodych czytelników, twórców, kółko rolnicze, kulinarne, plastyczne, rzeźbiarskie, nauka tańca oraz spotkania Koła Gospodyń Wiejskich, miłośników myślistwa i wędkarstwa. W zależności od terminu organizowane są imprezy okolicznościowe, dyskoteki, konkursy i imprezy: mikołajki, andrzejki, powitanie lata, pożegnanie lata, dzień dziecka, itd. Podobnie jak w poprzednim przykładzie opracowany plan działania złożono w formie wniosku do konkursu Fundacji Wspomagania Wsi. Program pracy świetlicy uzupełniono działaniami remontowymi budynku, który objął m.in. wymianę instalacji elektrycznej w świetlicy. W ramach innego projektu zainstalowano w świetlicy Internet.
Podobną wizję rozwoju przyjęła świetlica wiejska w Kuńkowicach (615 mieszkańców, w tym 184 dzieci i młodzieży) z inicjatywy Stowarzyszenia Klubu Sportowego Kuńkowce zwracając się do różnych darczyńców, w tym do Fundacji Wspomagania Wsi, Urzędu Marszałkowskiego, Urzędu Gminy i angażując środki własne – stworzyła Klub Młodzieżowy na bazie budynku świetlicowego w centrum wsi. Klub jest otwarty od poniedziałku do soboty, od godz. 9.00 do 19.00, z tym, że w godzinach popołudniowych do 16.00 młodzież ma dostęp do komputerów, boiska sportowego, gier towarzyskich pod okiem pracownika świetlicowego. Od godziny 16.00 odbywają się w Klubie następujące zajęcia tematyczne: kółko fotograficzne, garncarstwo, zajęcia z trenerem sportów, pokaz filmów, próby kabaretu lub zespołu muzycznego. W soboty odbywają się zabawy według własnych pomysłów młodzieży. Weekendy przeznaczane są też na spotkania grupy redagującej gazetkę gminną. Bogaty program świetlicy został uzupełniony wybudowaniem bezodpływowego zbiornika kanalizacyjnego, montażem drzwi oraz rolet w oknach.
Świetlica może zatem pełnić rolę centrum edukacyjno-kulturalnego wsi, w którym mieszczą się na przykład: małe przedszkole, szkółka niedzielna np. nauki języka angielskiego dla dzieci i dla dorosłych, liczne kółka zainteresowań dla młodzieży, dyskusyjny klub filmowy, kafejka internetowa z kawiarenką serwującą kawę i herbatę oraz lokalną prasę, biblioteka i punkt informacyjny oraz zajęcia Szkoły Ludowej dla dorosłych. Wśród kółek zainteresowań mogą być kółka teatralne, kabaretowe, plastyczne, muzyczne, malarskie, bibułkarskie, fotograficzne, rolnicze, historyczne, informatyczne. Wszystko zależy od potrzeb, jakie są w naszej społeczności, ale i od pomysłowości pracownika świetlicowego. Potrzeby można rozbudzać, możliwości – pokazywać. Instruktorzy i fundusze – to problem drugorzędny. Znajdą się! Wszystkie działania społeczno-edukacyjne można oprzeć na realizacji różnych projektów i przy wsparciu częściowym gminy finansować je z różnorodnych programów grantowych.
Jaką misję edukacyjną może wypełniać świetlica wiejska?
· Program świetlicy – odpowiedzią na problemy społeczne danej społeczności wiejskiej
Program świetlicy może świetnie odpowiadać na problemy społeczne, z którymi boryka się dana społeczność, a jej pracownik może bardzo wiele zdziałać pracą u podstaw. Weźmy na przykład powszechny problem alkoholizmu, widoczny bardziej na wsiach, niż w miastach i chyba na wsiach, trudniejszy do rozwiązania, ze względu na ograniczony dostęp do środków pomocy. W świetlicy mogą przecież odbywać się regularne spotkania grup Anonimowych Alkoholików, czy wykłady na temat tej choroby, albo spotkania z ludźmi uzależnionymi, ale leczącymi się. Udostępnienie fachowej informacji, czym jest to powszechne uzależnienie, jak radzić sobie z alkoholikiem w domu, gdzie szukać pomocy medycznej i psychologicznej jest na wsi bardzo potrzebne.
Wystarczy pod tym kątem napisać program działania świetlicy i postarać się o finansowanie ze źródeł zewnętrznych oraz z tej części budżetu gminnego, która jest wyodrębniona na walkę z alkoholizmem (Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych). Inny problem dotykający polską wieś, to bezrobocie. Tymczasem większość kursów zawodowych i szkoleń odbywa się w miastach, podczas gdy mogłyby znaleźć miejsce w świetlicach wiejskich. Jeszcze inny problem to brak łączności i tej zwykłej telefonicznej, a także internetowej – w świetlicy może funkcjonować chatka czy kącik internetowy, ogólnodostępny dla mieszkańców.
Czyni tak już wiele lokalnych organizacji i sołectw, korzystając z zewnętrznych funduszy i sprawdzonych metod podłączenia do sieci. Swoją ofertą dotacyjną służą takie instytucje jak np.: Fundacja Orange czy programy: Równać Szanse Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży oraz Działaj Lokalnie Akademii Rozwoju Filantropii.
· Nauka umiejętności i zawodów
Dlaczego w świetlicy nie mogą odbywać się nieodpłatne, a dla turystów – odpłatne zajęcia z rękodzieła i dawnego rzemiosła? Na wsi mieszkają wspaniałe hafciarki, rzeźbiarze, malarze. Wiele kobiet potrafi jeszcze prząść, malować pisanki, piec chleb i robić pyszne, tradycyjne potrawy oraz przetwory. Dlaczego nie może w naszej świetlicy działać Szkoła Ginących Zawodów i Umiejętności Niezwykłych, która może kiedyś da początek wsi tematycznej, np. wsi garncarskiej albo rzeźbiarskiej w naszej miejscowości? Dawni rzemieślnicy: kowale, rzeźbiarze, stolarze, dekarze, garncarze odejdą wraz ze swoimi umiejętnościami. Warto zadbać, by przekazali swój zawód młodemu pokoleniu. Pracownik świetlicowy może wpisać to działanie do własnego programu zajęć, a utworzenie Szkoły Ginących Zawodów i Umiejętności Niezwykłych może stanowić temat projektu, który złożymy w formie wniosku do zewnętrznej instytucji dotujacej tego typu przedsięwziecia.
Świetlica może być też miejscem pozaszkolnej działalności edukacyjnej zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Może to być Inkubator Społecznej Przedsiębiorczości dla młodych, w którym uczą się, przygotowywania projektów, pisania wniosków o dotację, realizacji mini przedsięwzięć. Może też uczyć konkretnej umiejętności np. języka, tak jak to zrobiła jedna ze świetlic w Łakcie Dolnej, prowadząc roczny kurs języka angielskiego I stopnia dla mieszkańców, czy świetlica w Nowosielcach Kozickich, gdzie odbywały się lekcje angielskiego prowadzone przez wolontariusza z USA. Wreszcie może też zorganizować u siebie zajęcia Szkoły Ludowej, w której dorośli mieszkańcy będą mogli pogłębiać wiedzę na tematy, które ich interesują i pomagają żyć lepiej: np. zdrowia, żywienia, psychologii, podstaw obsługi komputera, rozwoju rolnictwa ekologicznego, różnicowania działalności gospodarczej, rękodzieła itd.
· Podtrzymywanie tradycji i dziedzictwa kulturowego naszej wsi
Rok na wsi wypełniony jest licznymi pracami polowymi i domowymi. Kalendarz świąt jest bardzo bogaty. Wystarczy z niego czerpać inspiracje do programu pracy świetlicy, która w ten sposób mogłaby przyczyniać się do podtrzymywania tradycji i kultury polskiej wsi. W wielu świetlicach rok pracy programowej jest właśnie oparty na tym kalendarzu – przygotowanie do Wielkanocy, Zielone Świątki, Noc Świetojańska, Żniwa, Dożynki, Zbiory, Przetwory, Święto Wszystkich Świętych, Adwent, Boże Narodzenie, Sylwester, Post, Ostatki.
Świetlica w gminie Trzciana promuje twórczość poetycką i malarską lokalnych twórców. Dodatkowo, ze względu na trudne warunki lokalowe szkoły, okolicznościowe akademie, konkursy, egzaminy próbne, otwarte dni Gimnazjum odbywają się w świetlicy. Tam też urządzane są wystawy, próby kabaretu, chóru parafialnego, prowadzone są zajęcia z młodzieżową drużyną strażacką, kurs tańca i nauka gry w szachy, szkolenia dla rolników, szkolenia strażackie, zebrania wiejskie. Wraz z innymi świetlicami bierze udział w przygotowaniu Święta Gminy, Powiatu i Biesiadzie Agroturystycznej.
Świetlica jako miejsce pracy
Po pierwsze warto pomyśleć o tym, na ile nasza świetlica mogłaby pełnić rolę mini-inkubatora przedsiębiorczości wiejskiej, chociażby przez udostępnianie sprzętu i mediów początkującym przedsiębiorcom z naszej okolicy.
Po drugie – świetlica to obiekt, który wymaga okresowych remontów, uzupełnienia wyposażenia i rozwoju swojej oferty programowej. Wiadomo – na to potrzebne są fundusze. Poza dotacjami, które mogą być wspaniałą pomocą na początku drogi rewitalizacji naszej świetlicy, warto pomyśleć o takich mechanizmach, które pozwolą w przyszłości na bieżąco zaspokajać różnorodne potrzeby remontowe, inwestycyjne, programowe. Takie myślenie będzie dodatkowym atutem w rozmowach z naszym dyrektorem, burmistrzem czy wójtem, a także darczyńcami zewnętrznymi, którzy zechcą wesprzeć nasz pomysł pracy świetlicy i z pewnością zapytają, jaki mamy pomysł na usamodzielnienie tej placówki od dużych zewnętrznych dotacji.
Jeśli zaplecze świetlicy będzie spełniało odpowiednie standardy, możemy budynek wynajmować na szkolenia, konferencje, imprezy osób spoza naszej społeczności. W określonych dniach czy godzinach kafejka internetowa, pracownia komputerowa – może być udostępniania za symboliczną opłatą. Można też wprowadzić odpłatność za niektóre usługi jak ksero, faks, korzystanie z Internetu, a dochód przeznaczać na cele społeczno-edukacyjne w świetlicy. Dodatkowym dochodem może być sprzedaż pamiątek, wypracowanych przez dzieci podczas zajęć, a także herbaty i kawy w mini kawiarence. Znajdą w niej przytulne miejsce emeryci i renciści z naszej wsi, a także wakacyjni turyści. Oczywiście sposób odpłatności należy uzgadniać z właścicielem świetlicy – domem kultury i burmistrzem czy wójtem gminy.
Co robiła świetlica wiejska w miejscowości Kamienica – roczny program pracy
W świetlicy działały amatorskie grupy: teatralno-wokalna, recytatorska, taneczna. Grupy liczyły po 6 osób i spotykały się raz w tygodniu oraz zależnie od potrzeby.
W świetlicy działało pogotowie szkolne, obsługiwane przez wolontariuszy przez 5 dni w tygodniu po 2 godziny. Z pomocy w pogotowiu korzystało średnio 16 osób dziennie.
Organizowano także warsztaty muzyczne, w ramach, których zakupiono instrumenty muzyczne do nauki gry: akordeon, 2 gitary, 5 fletów. 11 osób nauczyło się gry na instrumentach. 5 osób miało możliwość artystycznej twórczości podczas warsztatów plastycznych pt. „Młodzi Zdolni”.
Raz w miesiacu przez 6 godzin prowadzone były warsztaty komputerowe ze stałym dostępem do Internetu. Uczestnicy nauczyli się, jak pisać CV, jak poszukiwać potrzebnych i aktualnych informacji, jak poszukać pracy. W warsztatach komputerowych uczestniczyło przeciętnie 25-26 osób w różnym wieku. Wszyscy mieszkańcy 5 razy w tygodniu mieli dostęp do Internetu. Korzystało z niego około 120 osób tygodniowo.
W ciągu roku odbywały się w świetlicy liczne imprezy okolicznościowe. W styczniu wystawiono w świetlicy premierę widowiska bożonarodzeniowego pt. „Nie lękajcie się”. W lutym zaczęły się zajęcia grupy plastycznej i muzycznej „Młodych Zdolnych”. Przez dwa tygodnie lutego trwały zorganizowane zajęcia feryjne. W marcu z okazji Święta Wiosny przygotowano imprezę plenerową dla dzieci i młodzieży. W kwietniu otwarto wystawę ozdób wielkanocnych i trwały przygotowania do imprezy plenerowej dla wszystkich mieszkańców „Niech zawsze będzie majowo”. W maju wolontariuszki zorganizowały dla dzieci popołudnia głośnego czytania lektur i wierszy. W czerwcu zorganizowano imprezę z okazji Dnia Dziecka i obchody dwóch świąt: Matki i Ojca. W czerwcu trwały przygotowania do obchodów X-lecia istnienia we wsi spółdzielni mieszkaniowej. W sierpniu rozpoczął się Wakacyjny Dzieciniec dla dzieci i młodzieży. We wrześniu świetlica zorganizowała ognisko pokoleń, a w listopadzie, na Andrzejki – „Woskową Kroplę Prawdy”. W grudniu odbyło się spotkanie z grupą plastyczną „Młodzi Zdolni”. Ponadto świetlica uczestniczyła w imprezach zorganizowanych przez Gminny Ośrodek Kultury takich jak: jasełka bożonarodzeniowe, konkurs recytatorski dla dzieci, świętojanki.
W ramach tego wielowątkowego projektu zakupiono do świetlicy nowe meble i wykładzinę i dokonano drobnych remontów. Całkowity koszt przedsięwzięcia to ok. 17. 500 złotych, z czego 88% stanowiła dotacja Fundacji Wspomagania Wsi, a 12% z Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA, Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Prace pracownika pokrywane były przez Gminny Dom Kultury.
