Epidemia wirusa COVID-19 oraz jej konsekwencje zmieniają sposób świadczenia wolontariatu oraz innych form pomocy osobom potrzebującym wsparcia. Te zmiany niosą za sobą nowe wyzwania dla organizatorów wolontariatu, wolontariuszy i osób korzystających z ich wsparcia, są jednak konieczne ze względów prawnych i zdrowotnych.
Aby ułatwić dostosowanie się do tych wyzwań, sformułowałem dziesięć, prostych wskazówek dla organizatorów wolontariatu i wolontariuszy. Uwzględniają one kluczowe zmiany dotyczące pracy ochotniczej w warunkach epidemii.
Wolontariuszem w ogólnym znaczeniu jest każda osoba fizyczna, która dobrowolnie i bez wynagrodzenia pomaga innym. Jeżeli taka osoba działa samodzielnie, to sama ponosi całkowitą odpowiedzialność za swoje działania, także w kontekście bezpieczeństwa epidemicznego. Jeżeli jej pracę społeczną organizuje ktoś inny, na przykład pracodawca, to również on ponosi odpowiedzialność za działania wolontariuszy, w tym także odpowiednie przygotowanie ich do wykonywania pracy społecznej. Część osób pomagających potrzebującym jest wolontariuszami w rozumieniu ustawowym. Oznacza to, że spełniają warunki określone w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (dalej w skrócie nazywaną ustawą o pożytku). Podstawowym z nich jest to, że wolontariusz ustawowy nie działa samodzielnie, jego praca jest zlecona przez organizatora wolontariatu, np. ośrodek pomocy społecznej czy organizację pozarządową.
Wskazówki dotyczą wszystkich wolontariuszy, zarówno ustawowych, jak i nie ustawowych.
Poradnik jest częścią Pakietu Wsparcia Antykryzysowego Programu „Działaj Lokalnie”. Publikacja do pobrania niżej.
Wolontariat w warunkach epidemii (PDF 365 KB)
Źródło: http://dzialajlokalnie.pl/
