Zapraszamy do obejrzenia seminarium, podczas którego referat wygłosiła dr hab. Krystyna Szafraniec (IRWiR PAN) oraz mgr Paweł Szymborski (Instytut Socjologii, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu). Seminarium odbyło się w Warszawie, 5 grudnia 2016 r.
Abstrakt
Przejście od edukacji do zatrudnienia – specyfika wiejskiej młodzieży wybranych (post)komunistycznych krajów. Na bazie projektu NCN
Wystąpienie na seminarium IRWiR PAN
Przywołując analizy, jakie przeprowadziliśmy w międzynarodowym projekcie obejmującym dziewięć (post)komunistycznych krajów (6 europejskich, dwa azjatyckie i jeden euroazjatycki – Rosja), zadajemy w swoim wystąpieniu pytanie o to jak odnajduje się w tych zmianach wiejska młodzież – jakie schematy przejścia (od edukacji do zatrudnienia) i jakie miejsca w społecznej strukturze wyznacza jej rzeczywistość transformacyjna tych krajów.
O ile w europejskich (post)komunistycznych krajach proces wchodzenia w dorosłość, a zwłaszcza przejście od edukacji do zatrudnienia, opóźnia się, komplikuje i jednocześnie wydłuża (bardziej nawet niż w rozwiniętych krajach Europy Zachodniej), o tyle w przypadku młodzieży z azjatyckich krajów jest on mniej złożony, wcześniejszy i krótszy. Wynika to nie tylko z różnic w poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego poszczególnych krajów, lecz również z różnych tradycji edukacyjnych.
Z odmiennymi wzorami przejścia – przez długą i krótką edukację – wiążą się odmienne typy społecznych problemów. Pierwszy generuje efekt overeducation i związane z nim zjawisko underemployment, drugi odwrotnie – zjawisko undereducation i znacznie trudniejsze wchodzenie (i funkcjonowanie) na rynku pracy. W dynamicznie rozwijających się Chinach, które postawiły na gwałtowną modernizację miast, słabo wykształcona wiejska młodzież stanowi główny strumień migrantów zamieszkujących „niewidzialne” (wyjęte z oficjalnych rejestrów) strefy podmiejskie, gdzie mogą liczyć na krótkoterminowe, nisko płatne prace w sektorze nieformalnego zatrudnienia. Stanowi to źródło poważnych problemów, za którymi nie podążają ani polityki społeczne, ani rozwiązania administracyjne.
Rolnictwo nie jest już w większości krajów sektorem zatrudnienia dla młodych, a wieś jako przestrzeń życia – we wszystkich (post)komunistycznych krajach – przegrywa z możliwościami, jakich dostarcza młodym ludziom miasto. Polska reprezentuje w analizowanej grupie jedyny przypadek, gdzie zarówno korzystanie z nowych ofert edukacyjnych, jak i pozytywne wartościowanie życia na wsi pojawia się w skali niespotykanej w innych krajach.(źródło: http://www.irwirpan.waw.pl/)
Opracowanie: P.S.