Starają się żyć z archeologii, choć jak przekonują, ich pracy nie rozumie prawie nikt. Potwierdzają, że ich profesja nie do końca kojarzy się dzisiaj z odkrywaniem skarbów w ziemi, częściej można ich spotkać na placach budów. Nie zapominają jednak o tajemnicach, jakie kryją w sobie dolnośląskie wsie.
– Wiele wsi w Polsce próbuje obecnie znaleźć pomysł na siebie. Już w latach 90. powszechnie starano się przekonywać, że panaceum na wszelkie bolączki polskiej wsi będzie turystyka. Od tego czasu w zasadzie nic się nie zmieniło. Tymczasem archeologia mogłaby pomóc w budowaniu lokalnych tożsamości, sama w sobie może tez być atrakcją turystyczną. Próbujemy powoli realizować ten pomysł w naszej okolicy. Stawiamy przy tym na tzw. element narracyjny. Chcemy nie tylko eksponować atrakcyjne historycznie miejsca, ale także snuć opowieść, która pozostawi na turyście niezatarte wrażenie. Stawiamy także na bezpośredni kontakt z człowiekiem, który zmotywuje słuchaczy do działania. Docierają do nas liczne sygnały, że ludzie przybywają na agroturystyczne wczasy, natychmiast zwiedzają okolicę, a po trzech godzinach stwierdzają, że nic więcej tam do roboty nie mają. Metodą małych kroków chcemy zmieniać ten utarty już stereotyp.
W proces odkrywania pamiątek z przeszłości aktywnie włączyć może się każda społeczność lokalna.
Musimy wszyscy zrozumieć, że jest to nasz wspólny interes. To wszystko przekłada się przecież na ekonomię. Nie czarujmy się, jeżeli będziemy mieć atrakcyjną ofertę, to zwyczajnie ten turysta dłużej posiedzi i zostawi więcej pieniędzy Będzie musiał gdzieś spać, gdzieś jeść… To cały cykl zdarzeń, które maja szansę ożywić lokalne środowiska.
O nowatorskich pomysłach na turystykę, o wpływie odkryć archeologicznych na potencjał terenów wiejskich i o… złotym pociągu rozmawialiśmy z Mariuszem Łesiukiem i dr Tomaszem Stolarczykiem z Fundacji Archeologicznej „Archeo”.
Foto zajawka: Zabytek archeologiczny, grodzisko w Tumie pod Łęczycą, autor: Wiesław Stępień
***
