Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Nuszkiewicza i Michała Romana.
Szkoła Głowna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wydział Nauk Ekonomicznych, Katedra Ekonomiki Edukacji, Komunikowania i Doradztwa.
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. Jadwigi Dziubińskiej w Golądkowie.
***
Innowacyjność w turystyce może spowodować wzrost tworzenia nowych produktów, efektywność ich wytwarzania oraz skutecznego promowania. Właściciel obiektu turystycznego powinien posiadać zdolność pozyskiwania środków finansowych stosownie do zmian w otoczeniu, dysponować umiejętnością sprawnego wprowadzania nowych technologii i metod organizacji niezbędnych do realizacji zmieniających się celów rozwojowych w działalności turystycznej.
W monografii szczególną uwagę zwrócono na innowacje w turystyce wiejskiej, ponieważ mogą one przyczynić się do wzrostu zainteresowania wypoczynkiem na wsi.
Turystyka wiejska jest też istotnym elementem różnicowania i wzbogacania działalności gospodarczej na terenach wiejskich, tworząc nowe miejsca pracy i nowe źródła dochodów, poza produkcją rolną.
Jedną z form turystyki wiejskiej jest agroturystyka, która obejmuje organizowanie pobytu turystów przez rodzinę rolniczą we własnym gospodarstwie rolnym.
Stanowi ona istotny czynnik rozwoju gospodarczego terenów
wiejskich, jak również może spowodować rozwój społeczny. Wpływa także na kształtowanie nowych wzorców zachowań, wartościowania i norm postępowania, zarówno u usługodawców, jak i odwiedzających ich gości. Sprzyja wzbogacaniu wiedzy o historii, geografii, stylowej architekturze oraz zwyczajach kulturowych odwiedzanych miejscowości i ich okolic.
Agroturystyka stymuluje również rozwój gospodarstw rolnych, powiększając ich dochód dzięki sprzedaży produktów rolnych, wynajmowi kwater oraz świadczeniu rożnych usług turystycznych.
Wzrost osiąganych korzyści z tytułu prowadzonej działalności turystycznej na obszarach wiejskich wiąże się z jakością oferty turystycznej.
Jej podnoszenie uzależnione jest od innowacyjności produktów, które determinują takie czynniki, jak: szersze przedstawianie bogactwa dziedzictwa kulturowego, nowoczesne i komfortowe warunki pobytu turystów przy zachowaniu wiejskiego klimatu.
Monografia składa się z trzech części:
I. Innowacyjność w ujęciu teoretycznym,
II. Wybrane determinanty rozwoju turystyki,
III. Zastosowanie rozwiązań innowacyjnych w turystyce.
Część pierwsza publikacji poświęcona została zagadnieniom innowacyjności w ujęciu teoretycznym. Przedstawiono w niej podstawowe informacje dotyczące teorii innowacji w działalności turystycznej.
W części drugiej przybliżono wybrane determinanty rozwoju turystyki. Szczególną uwagę zwrócono na wykorzystanie technik komunikacyjnych i metod doradczych w działalności turystycznej, rolę public relations w popularyzowaniu turystyki wiejskiej i promocję obiektów turystyki wiejskiej. W części tej podkreślono potrzebę większego uwzględniania zainteresowań turystów w kształtowaniu lokalnej oferty turystycznej.
Praktyczne zastosowanie innowacji w turystyce przedstawiono w części trzeciej. Opracowania w niej zawarte dotyczą m.in. ośrodka „Kraina Westernu”, pensjonatu „Domy Konesera” czy też Gdańskiej Organizacji Turystycznej. Posiada ona dużą wartość metodyczną i wnosi istotny wkład w rozwój badań.
Zdajemy sobie sprawę, że poruszane w publikacji zagadnienia nie wyczerpują wszystkich problemów innowacyjności w turystyce wiejskiej i nie oddają całej jej złożoności. Mogą one jednakże stanowić inspirację do dalszych badań, wskazując
kierunki poszukiwań badawczych. Obecność Autorów reprezentujących rożne dyscypliny naukowe wskazuje na potrzebę podejmowania badań o charakterze interdyscyplinarnym.
Pragniemy podziękować Autorom za trud przygotowania opracowań, a Recenzentom za wkład pracy w podniesienie jakości artykułów.
Składamy podziękowania pracownikom Katedry Ekonomiki Edukacji, Komunikowania i Doradztwa oraz pracownikom
Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. Jadwigi Dziubińskiej w Golądkowie za pomoc w przygotowaniu i wydaniu niniejszej publikacji.
Krzysztof Nuszkiewicz
Michał Roman
