Teresa Ogrodzińska z Fundacji Komeńskiego otwiera spotkanie.
Wystąpienie prof. Olafa Żylicza ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej dotyczyło rozwoju moralnego i kształtowania charakteru w odniesieniu do edukacji. Jak dzieci przyswajają wartości i normy moralne oraz odróżniają dobro od zła? Jak interakcje z innymi osobami (rodzicami, rodzeństwem, nauczycielami) przyczynia się do moralnego rozumienia? Co rodzice i nauczyciele mogą zrobić, żeby wspierać rozwój moralny dzieci?
Zdaniem prof. Żylicza, moralność dzieci kształtuje się w wyniku kumulowania konkretnych codziennych doświadczeń, szczególnie interakcji z innymi. Prof. Żylicz zaprezentował przykłady programów edukacyjnych odnoszących się do wartości realizowanych w różnych miejscach świata, m.in. Australii i Stanach Zjednocznych. Podsumowując, profesor Żylicz stwierdził, iż proponowanie wartości jest możliwe w przestrzeni edukacyjnej.
Wartości ‚usamodzielnią’ się u danego dziecka o ile będzie mogło je przyjmować w wolności, rozmawiając o nich nauczycielami i dziećmi.
Wystąpienie prof. Olafa Żylicza ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej.
Prof. Małgorzata Żytko z Uniwersytetu Warszawskiego swoje wystąpienie poświęciła roli nauczyciela. Przedstawiła różne koncepcje „bycia nauczycielem”, o którym można myśleć jako o:
· adaptacyjnym techniku
· dialogującym nauczycielu (Heidegger, Gadamer)
· refleksyjnym praktyku (Schön)
· transformatywnym intelektualiście (Giroux)
Prof. Małgorzata Żytko z Uniwersytetu Warszawskiego.
Prof. Żytko wyróżniła dwa sposoby myślenia o celach pracy nauczyciela: w pierwszym celem byłoby wykształcenie przez dziecko nawykowego sposobu robienia czegoś- powtarzania określonych czynności aż do mistrzostwa, w drugim – nabycie przez dziecko umiejętności używania wiedzy do rozwiązywania problemów, planowania działań w określonym kontekście, dokonywanie zmian.
Bariery w nauczycielskiej emancypacji to m.in.: dominacja potocznej wiedzy, przymus programowy, stereotypy metodyczne, ograniczenia instytucjonalno-systemowe. Przełamać te bariery mógłby dialog i wspólnota osób zajmujących się edukacją w ramach różnych profesji.
Dyskusja w drugiej części spotkania toczyła się wokół praktyki pedagogicznej – kwestii pozostawienia dziecku przestrzeni do samodzielnego odkrywania wartości. Ważnym pytaniem pozostaje zagadnienie przygotowania nauczycieli oraz wsparcia dla nich. Kolejny istotny temat to kwestia kontekstu społecznego, w którym żyje każde dziecko, tworzonego przez rodzinę, rówieśników, media. Relacje tych kontekstów z praktyką edukacyjną powinny pozostawać w obszarze ciągłego namysłu nie tylko nauczycieli.
Zapraszamy do obejrzenia relacji filmowej ze spotkania.
Opracowanie: Piotr Subotkiewicz
***
