Jest lato, upał, urlopy i wakacje. Chętnie moczymy się w wodzie, wchodzimy boso do przepełnionych pływalni i pod natryski. Pamiętajmy, że jest to niestety doskonałe środowisko dla rozwoju chorobotwórczych grzybów. Lepiej zachować ostrożność, przestrzegać higieny i nie narażać się na dokuczliwe swędzenie stóp i zmiany skórne na podeszwach i między palcami.
Grzybica stóp jest w Polsce bardzo rozpowszechniona, przyjmuje się, że cierpi na nią około 40% ludności. Jest to schorzenie przewlekłe, zakaźne i nawracające. Wywołują je grzyby, jest ich około 200 gatunków.
RÓŻNE GRZYBICE
Najczęstszą postacią jest grzybica stóp międzypalcowa, główne jej objawy to złuszczanie naskórka, z maceracją i pęknięciami oraz rumień skóry, mogą również współistnieć zakażenia paznokci.
Inna postać jest zlokalizowana na podeszwach stóp – wypełnione surowicą pęcherzyki, które zlewają się, pękają i złuszczają.
Rzadziej występuje rumień i nadmierne rogowacenie skóry podeszwy z drobnopłatkowym złuszczaniem.
Istnieje jeszcze postać wrzodziejąca, w której pęcherzyki przechodzą w nadżerki i owrzodzenia. Powyższym objawom najczęściej towarzyszy swędzenie nasilające się po spoceniu oraz nieprzyjemny zapach stóp.
Na zakażenie szczególnie narażeni są ludzie otyli, z nadmierną potliwością stóp, chorzy na cukrzycę, z upośledzonym ukrwieniem kończyn dolnych oraz z gorszą odpornością.
Zarodniki grzybów znajdują się wszędzie tam, gdzie jest wilgoć i ciepło. Zarazić się można chodząc boso po wykładzinach podłogowych, na basenie, w saunie, w fitness klubie, a zwłaszcza pod natryskiem. Szczególnie narażeni są sportowcy. Zarazić się można także przez używanie wspólnych ręczników, wanny, przyborów do pedicure, czy cudzych butów. Długo noszone, obcisłe i nie przewiewne buty również sprzyjają infekcji.
ROZPOZNANIE
Rozpoznanie ustala się na podstawie typowych objawów oraz badania mikologicznego (pobiera się ze zmienionych miejsc zeskrobiny, przygotowuje się na szkiełku preparat i ogląda pod mikroskopem). Wykonuje się również posiewy, na postawie których można ustalić, jaki rodzaj grzyba wywołał zakażenie.
ZAPOBIEGANIE
Zapobieganie to przede wszystkim zachowanie higieny – codzienne mycie nóg i dokładne wycieranie, szczególnie między palcami. Raz w tygodniu należy wymoczyć nogi w ciepłej wodzie z dodatkiem płynu do kąpieli lub mydła, zrobić pedicure usuwając dokładnie ze skóry zrogowacenia (grzyby zasiedlają najczęściej zrogowaciałe, martwe części skóry), następnie stopy wypłukać i dokładnie osuszyć, a na noc posmarować zmiękczającym kremem. Należy unikać chodzenia boso, na basen czy pod natrysk trzeba zakładać klapki (własne!). Nie należy pożyczać ręczników, obuwia, ani przyborów do pedicure. Buty powinny być luźne, najlepiej z materiałów „oddychających”, skarpetki często zmieniane. Nie powinno się chodzić długo w przemoczonych butach.
LECZENIE
Leczenie jest zewnętrzne. W aptekach znajdziemy wiele preparatów w postaci płynu, żelu lub spreju, które podaje się na zmienioną chorobowo skórę. Najlepiej poradzić się lekarza, jaki wybrać preparat, jak często i jak długo stosować, jeszcze po ustąpieniu objawów. Niestety, często dochodzi do nawrotów.
W trakcie grzybicy międzypalcowej może dojść do pojawienia się grzybicy paznokci. Pierwsze objawy to zmętnienie i przebarwienie płytki paznokcia, staje się ona biaława lub żółta, następnie grubieje i unosi się, występuje bolesność przy ucisku. W tej sytuacji najlepiej wykonać badanie mikologiczne i udać się do lekarza dermatologa.
Leczenie jest długofalowe, najczęściej stosuje się leki doustnie, czasem zewnętrznie, a w wyjątkowych przypadkach usunięcie paznokcia. Przeprowadza się również dezynfekcję obuwia. W tej postaci grzybicy również często dochodzi do nawrotów.
Zapobieganie: obowiązują te same zasady, co w profilaktyce grzybicy stóp.
