Zagrożenia zdrowotne po powodzi

Powódź jest naturalnym zjawiskiem przyrodniczym i jednocześnie jest jednym z najczęściej występujących zagrożeń w naszym kraju. Widzimy przede wszystkim zalane domy i zniszczone pola, ale musimy sobie zdawać sprawę, że to też zalane oczyszczalnie ścieków, szamba, studnie, cmentarze i uszkodzone wodociągi, a także rozkładające się ciała utopionych zwierząt.

Woda roznosi zarazki, które już po ustąpieniu powodzi, w glebie i wilgotnych pomieszczeniach mogą przetrwać kilka tygodni. Sytuacja ta sprzyja występowaniu wielu chorób zakaźnych, dotyczących głównie przewodu pokarmowego, takich jak dur brzuszny, paradury, salmonelloza, czerwonka, a także wirusowe zapalenie wątroby typu A (zwane żółtaczką pokarmową). W przypadkach skaleczeń, bardzo częstych w tych warunkach, istnieje zagrożenie zachorowania na tężec.

Stacje sanitarno-epidemiologiczne przygotowały ulotki z informacją, jak zapobiegać zakażeniu i zachować bezpieczeństwo przy spożywaniu żywności oraz jak oczyścić i zdezynfekować mieszkanie. Dezynfekcją mieszkań i studni zajmują się najczęściej specjalne firmy, ale sanepid również rozdaje środki odkażające (szczegóły są dostępne w ulotkach wysyłanych do gmin i w Internecie – http://www.wsse.waw.pl

W tych ciężkich warunkach, przy zagrażających infekcjach, najważniejsze jest rygorystyczne przestrzeganie higieny. Przede wszystkim dokładne mycie rąk i miejsc pod paznokciami wodą z mydłem, co najmniej przez pół minuty, przed każdym posiłkiem i po kontakcie ze szlamem powodziowym. Do wycierania najlepszy jest ręcznik jednorazowy. Przy pracach porządkowych bezpieczniej zakładać ochronne rękawiczki. Do mycia zębów oraz kąpieli niemowląt należy używać przegotowanej wody. Woda do picia powinna być gotowana co najmniej 2-3 minuty, można też pić wodę mineralną z zamkniętych szczelnie butelek. Jeśli butelka miała kontakt z wodą powodziową, przed otworzeniem należy ją dokładnie umyć. Wodę ze studni można używać dopiero po oczyszczeniu i dezynfekcji, a wodę wodociągową po zbadaniu przez sanepid. Nie należy używać żywności, która choćby częściowo była zalana, artykułów w nieszczelnym lub wybrzuszonym opakowaniu, nie nadają się również do spożycia potrawy, które były przechowywane w wyłączonej lodówce. Owoce należy dokładnie umyć wodą przegotowaną, lub z dodatkiem nadmanganianu potasu. Szklane i porcelanowe naczynia trzeba dokładnie umyć i odkazić, a sztućce, garnki i patelnie najlepiej wygotować przez 10 minut. Nie wolno jeść warzyw, ani owoców z zalanych ogródków. Nieczystości, które mogą być źródłem zakażenia, należy umieścić w szczelnych workach foliowych.

W razie zachorowania, objawiającego się gorączką, wymiotami, biegunką i bólami brzucha, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą to być pierwsze objawy choroby zakaźnej.

Odnośnie szczepień ochronnych – można zaszczepić się przeciwko tężcowi, chorobie wywoływanej przez laseczki tężca, które bytują w glebie, do zakażenia dochodzi przy skaleczeniu. Dzieci i młodzież do lat 19 mają odporność po obowiązkowych szczepieniach i nie wymagają dodatkowych dawek. Dorośli, żeby utrzymać odporność, powinni szczepić się systematycznie, co 10 lat, i choć rzadko tego przestrzegają, powinni poddać się szczepieniu, zwłaszcza w przypadku skaleczenia. Można także zaszczepić się przeciwko żółtaczce pokarmowej (wzw A) – dotyczy to dzieci i młodych dorosłych, gdyż osoby urodzone przed 1970 rokiem najczęściej mają odporność po przebytej, często bezobjawowo chorobie – oraz przeciwko durowi brzusznemu. Na razie wydaje się, że nie jest to konieczne, do tej pory nie stwierdzono występowania zachorowań na terenach po powodzi. Warto też wiedzieć, że szczepionki nie działają natychmiast – organizm wytwarza przeciwciała stopniowo i dopiero po około 2 tygodniach występuje wystarczające uodpornienie.

Dr Irena Dziewońska

Facebook
Twitter
Email

Newsletter

Co miesiąc najlepsze teksty WW w Twojej skrzynce!

Newsletter

Co miesiąc najlepsze teksty WW w Twojej skrzynce!